بیمار من، رنج تو برایم مهم است و برای درمانت میکوشم.
به یاد محمدامین
که دیگر در میان ما نیست.
چند روز پیش پسر ۱۶ ساله ای برای سونوگرافی شکم به مطب ما آمد. کمی چاق بود و مادرش میگفت بیش از یک ماه است که پسرم درد شکم دارد. بی اشتهاست و بیش از ۱۵ کیلوگرم وزن کم کرده. به یک پزشک جراح مراجعه کرده بودند و پزشک برایش آزمایش نوشته بود. در آزمایش، آنزیم های کبدی بالا بود و پزشک به آنها گفته بود که یک کبد چرب ساده است و قرص تجویز کرده بود. مادر قرص را نشانم داد. قرص لیواتوفیکس بود. گفت تنها این قرص را دادند. بعد از اینکه میبینند دارو اثری ندارد و حال پسر روز به روز بدتر میشود، پس از یکماه و مراجعه به پزشکان مختلف، در نهایت یکی از همکاران درخواست سونوگرافی داده بود. در سونوگرافی همه اعضای توپر شکم (کبد، طحال و کلیه ها) بشدت بزرگ شده بودند. دو تشخیص اصلی به ذهنم آمد. لوکمی (سرطان خون) و لنفوم (سرطان غدد لنفاوی). در آزمایشهایی که چک کردیم، WBC ، بالای ۱۶۵ هزار با لنفوسیت ۹۰ درصد گزارش شد. تشخیص اصلی ALL (Acute Lymphoblastic Leukemia) بود و به هماتوانکولوژیست ارجاع شد.
کپسول لیواتوفیکس - حاوی عصاره خارمریم و زردچوبه و ویتامین! (داروی تجویز شده به محمدامین)
نمیدانم چه بر سر پزشکی کشورمان آمده است. رشته های مادر و اصلی تخصص پزشکی خالی مانده و پزشکان جوان، دیگر داوطلب تحصیل در چنین رشته های دشواری نیستند و ترجیح میدهند به دنبال کارهای لوکس، کم زحمت و پول سازی همچون تزریق ژل و بوتاکس بروند. به یقین در سال‌های آینده این وضع بدتر هم خواهد شد. وای به حال فرزندانمان در فردای روزی که ما نیستیم. به عنوان یک پزشک، گاهی فراموش می‌کنیم «نگاه دقیق و شکاکانه علمی» داشته باشیم و این کوتاهی گاهی میتواند به بهای جان یک پسر 16 ساله تمام بشود.
پزشکی فقط نسخه‌نویسی و کارهای پر زرق و برق نیست. مباد آن روزی که پزشک، بیمار را به عنوان یک منبع درآمد ببیند. پزشکی یعنی تعهد، همدلی و شنیدنِ حرف بیمار. پزشکی یعنی جست‌وجوی عمیق و موشکافی برای یافتن حقایق پنهان شده در پشت نشانه‌ها. امیدوارم روزی نیاید که نسل بعد، برای ساده ترین درمانها مجبور باشند تا به کشورهای همسایه بروند.
پی‌نوشت:
تصویر این پست مربوط به فیلم سینمایی پچ آدامز و سریال دکتر هاوس است.
اولی درباره نگاه انسانی به بیمار و دومی نگاهش به پزشک همچون کارآگاهی جستجوگر و پرسشگر است.
تماشای آنها را توصیه میکنم.